Tuerlinckx verwijst onder meer naar het verbod op staatssteun dat de Europese Commissie instelde voor België, Nederland en Luxemburg omdat het belastingvoordelen creëerde voor bepaalde bedrijven. "Morgan Stanley en andere banken hebben al gezegd dat ze een deel van hun activiteiten uit Londen willen wegtrekken", zegt de advocaat. "In een Europese ruimte is het verboden een sector te proberen verankeren met fiscale steunmaatregelen. Dat kan gekwalificeerd worden als staatssteun. Maar na een brexit heeft het Verenigd Koninkrijk de handen vrij. En wees maar zeker dat het alle hens aan dek zal roepen om die banken met belastingvoordelen in Londen te houden."

Uiteraard moet dat gebeuren binnen de lijnen van de internationale belastingverdragen. Maar die laten ruimte. Een mooi voorbeeld is de toepassing van het Base Erosion and Profit Shifting (BEPS)-project van de OESO, dat tot stand kwam onder Amerikaanse druk, ook als middel om de financiering van terreurnetwerken aan te pakken. Een onderdeel daarvan is de Common Reporting Standard (CRS), waarmee de OESO-leden financiële informatie uitwisselen over bankrekeningen.

"De toepassing van de CRS is als een biefstuk, die je bleu of a point kunt bakken", vergelijkt Tuerlinckx. "De Verenigde Staten passen die in de lichte versie toe. Zij geven geen informatie over de uiteindelijke benificiaris van een bankrekening, tenzij die verdacht wordt van misdrijven. Zo zijn Delaware en Nevada belastingparadijzen, ook voor Belgen. In het Verenigd Koninkrijk was er al commotie over het feit dat de BEPS het einde zou betekenen van de trusts, waar vermogende families zich achter kunnen verschuilen. Dat is een veelgebruikte manier om erfbelasting te voorkomen. De Europese Unie wilde deze geheime vehikels bijna zeker van de kaart vegen. Na de brexit kunnen ze overleven."